نان و خرمای علی ، آمد به پایان این سحر
سفره آرا خود شده ، بر سفره مهمان این سحر

هر سحر بر دوش خود پر کیسه ای از نان تُرد
لیک آورده درون کیسه اش جان این سحر

در خرابه خفته گان دانند بر دوشش چه بود
گو که مولا جان خود آورده پنهان این سحر

چهره پوشی ، بر علی بسیار سختی می نمود
تحفه با روئی گشاده ، داد آسان این سحر

بقیه شعر در ادامه مطلب...